Το «τυφλό» παιδί

Παρότι τη σημερινή εποχή πολλά από τα νοσήματα που κατά το παρελθόν προκαλούσαν τύφλωση, όπως ο καταρράκτης και το γλαύκωμα, έχουν τύχει αποτελεσματικής αντιμετώπισης, αρκετές είναι οι καταστάσεις που εξακολουθούν να θίγουν την όραση σε τέτοιο βαθμό, ώστε να προκαλούν σοβαρή οπτική αναπηρία.

Μέχρι σήμερα δεν έχει δοθεί κάποιος διεθνής ορισμός για την τύφλωση. Κάθε χώρα χρησιμοποιεί τον δικό της ορισμό, ανάλογα με τη νομοθεσία της. Για την Ελλάδα νομικά τυφλός θεωρείται εκείνος, ο οποίος ακόμη και με τη χρήση διορθωτικών φακών έχει οπτική οξύτητα μικρότερη του 1/20 της φυσιολογικής. Δεν μπορεί δηλαδή να διακρίνει από απόσταση ενός μέτρου αυτό που ένα άτομο με φυσιολογική όραση μπορεί να διακρίνει από τα είκοσι.

Μερικώς βλέπων ή με μειωμένη όραση ή αμβλύωπας θεωρείται εκείνος, ο οποίος ακόμη και με τη χρήση διορθωτικών φακών έχει οπτική οξύτητα μεταξύ του 1/20 και του 1/10 της φυσιολογικής.

Είναι φανερό ότι στον ορισμό της τυφλότητας δεν περιλαμβάνονται μόνο τα άτομα που «βλέπουν σκοτάδι» αλλά και άτομα με αντίληψη φωτός, που μπορούν να αντιληφθούν την παρουσία μεγάλων αντικειμένων, όπως δέντρα ή αυτοκίνητα.