Το μάτι που δακρύζει

Τα δάκρυα είναι απαραίτητα για την υγεία και τη φυσιολογική λειτουργία του ματιού. Χρησιμεύουν για τη λίπανση της εξωτερικής επιφάνειάς του, την ενυδάτωση του κερατοειδούς, την απομάκρυνση της σκόνης και άλλων ανάλογων ερεθιστικών παραγόντων, ενώ έχουν ακόμη και μια μικρή αλλά υπολογίσιμη διαθλαστική δύναμη.

Φυσιολογικά η εξωτερική επιφάνεια του ματιού μας υπαλείφεται πάντα από ένα λεπτό φιλμ δακρύων. Το λεπτό αυτό στρώμα δακρύων εξατμίζεται ταχύτατα από την επαφή του με τον ατμοσφαιρικό αέρα, αλλά μερικοί (ακούσιοι ή εκούσιοι) βλεφαρισμοί (ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων) αρκούν για να το επαναφέρουν.


Τα δάκρυα παράγονται από τον κύριο δακρυικό αδένα, που βρίσκεται στην άνω έξω πλευρά μέσα στον οφθαλμικό κόγχο, αλλά και από άλλους μικρότερους, που βρίσκονται στα βλέφαρα. Υπάρχει μια συνεχής διαδικασία παραγωγής και αποχέτευσης των δακρύων, ώστε η ποσότητά τους στο μάτι να διατηρείται γενικά σταθερή, μια και τόσο η έλλειψη δακρύων όσο και η περίσσειά τους δυσκολεύουν την όραση και ενοχλούν τον ασθενή.

Η αποχετευτική οδός κάθε ματιού ξεκινά από δύο μικρά στόμια, τα δακρυικά σημεία, που βρίσκονται στο χείλος του άνω και του κάτω βλεφάρου, κοντά στη ρίζα της μύτης. Τα δάκρυα στη συνέχεια περνάνε από τα δακρυικά σωληνάρια και μέσω του ρινοδακρυικού πόρου καταλήγουν στη μύτη (αυτός είναι και ο λόγος που οι άνθρωποι «φυσάνε» τη μύτη τους, όταν κλαίνε). Απόφραξη σε οποιοδήποτε σημείο της αποχέτευσης έχει ως συνέπεια την υπερχείλιση των δακρύων από το μάτι.