Διακρίνουμε 2 μορφές Ηλικιακής Εκφύλισης της Ωχράς: την ξηρού τύπου και την υγρού τύπου, που είναι και η σοβαρότερη.
Ηλικιακή Εκφύλιση της Ωχράς ξηρού τύπου
Η ξηρά μορφή μπορεί να ακολουθήσει μια πορεία εξέλιξης πολλών ετών με λίγα ή και καθόλου συμπτώματα. Ένα ποσοστό όμως αυτών των ασθενών (10-15%) θα μεταπέσει στην υγρού τύπου μορφή με ραγδαία επιδείνωση και έντονα συμπτώματα
Τα αρχικά στάδια της Ηλικιακής Εκφύλισης της Ωχράς χαρακτηρίζονται από την εμφάνιση κιτρινωπών εναποθέσεων πρωτεϊνών και λιπιδίων, που στην Οφθαλμολογία ονομάζουμε drusen. Ο ασθενής σε αυτή τη φάση είναι συνήθως ασυμπτωματικός. Στη συνέχεια όμως αυτές οι εναποθέσεις αυξάνουν σε αριθμό και έκταση και αρχίζουν να δημιουργούν προβλήματα στην κεντρική όραση.
Σε πιο προχωρημένα στάδια της ξηράς μορφής, ο αμφιβληστροειδής εμφανίζει σαφώς οριοθετημένες περιοχές ατροφίας, οπότε μιλάμε για Ατροφική Ηλικιακή Εκφύλιση, που συχνά αναφέρεται και ως Γεωγραφική Ατροφία λόγω της εμφάνισης που παίρνει η ωχρά σαν γεωγραφικός χάρτης.
Γεωγραφική ατροφία. Αριστερά: Έγχρωμη φωτογραφία βυθού. Δεξιά: Φωτογραφία αυτοφθορισμού δηλ. λήψη με τη χρήση των φίλτρων της φλουοροαγγειογραφίας πριν αρχίσει η χορήγηση της χρωστικής φλουοροσεΐνης στον ασθενή. |
Ηλικιακή Εκφύλιση της Ωχράς υγρού τύπου
Το 10-15% των ασθενών με Ηλικιακή Εκφύλιση ξηρού τύπου θα μεταπέσει στη σοβαρότερη υγρά μορφή.
Λόγω του οξειδωτικού στρες στην ωχρά ο οργανισμός αντιδρά δημιουργώντας νέα αγγεία, για να μεταφέρουν οξυγόνο στην περιοχή. Παρότι οι προθέσεις του οργανισμού θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν καλές, εντούτοις αυτά τα νέα αγγεία (νεοαγγεία) σχηματίζουν μεμβράνες, που διαταράσσουν και καλύπτουν τον αμφιβληστροειδή εμποδίζοντας την όραση. Επιπλέον είναι ιδιαίτερα εύθραυστα και μπορεί να ραγούν προκαλώντας οιδήματα και αιμορραγίες.
Η εμφάνιση χοριοειδικής νεοαγγείωσης (δηλ. παθολογικών, ιδιαίτερα εύθραυστων αγγείων που εισβάλλουν στον αμφιβληστροειδή από τον εξώτερο αυτού χιτώνα, τον χοριοειδή) σηματοδοτεί τη μετάπτωση στην Ηλικιακή Εκφύλιση της Ωχράς υγρού τύπου.
Αν η νόσος παραμείνει χωρίς την κατάλληλη αντιμετώπιση, θα οδηγήσει τελικά στη δημιουργία ινώδους ιστού (ουλής) και στην ολοκληρωτική απώλεια της κεντρικής όρασης.